پسامستند: فراتر از واقعیت

پسامستند (Post-Documentary) یک مفهوم جذاب و در عین حال پیچیده در دنیای سینما و مستندسازی است. این اصطلاح به آثاری اشاره دارد که مرزهای سنتی بین واقعیت و روایت، مستند و درام را در هم می‌شکنند. در واقع، پسامستندها واقعیت را به شیوه‌ای بازنمایی می‌کنند که فراتر از یک مستند سنتی و صرفاً مبتنی بر واقعیت است.

ویژگی‌های اصلی پسامستندها

  • تلفیق واقعیت و تخیل:

 پسامستندها از عناصر داستانی، بازسازی صحنه‌ها و حتی بازیگران استفاده می‌کنند تا به روایت خود عمق و پیچیدگی ببخشند.

  • شکستن دیوار چهارم:

 در این آثار، کارگردان اغلب به مخاطب اشاره می‌کند یا با او تعامل برقرار می‌کند و بدین ترتیب مرز بین سازنده و مخاطب را مبهم می‌سازد.

  • توجه مستقیم به دوربین:

 شخصیت‌های یک پسامستند ممکن است مستقیماً به دوربین نگاه کنند و با مخاطب صحبت کنند. این کار حس نزدیکی و صمیمیت بین مخاطب و شخصیت‌ها ایجاد می‌کند.

  • اشاره به فرآیند ساخت فیلم:

 کارگردان ممکن است در طول فیلم به فرآیند ساخت آن اشاره کند. این کار باعث می‌شود که مخاطب به جای یک بیننده منفعل، به یک شرکت‌کننده فعال در تجربه فیلم تبدیل شود.

  • پرسشگری در مورد واقعیت:

پسامستندها به جای ارائه یک روایت قطعی و بی‌طرفانه از واقعیت، به مخاطب این امکان را می‌دهند تا در مورد ماهیت واقعیت، نحوه بازنمایی آن و نقش خود در تفسیر روایت‌ها به تفکر و پرسشگری بپردازد.

  • چندصدایی بودن:

در پسامستندها، معمولاً چندین نقطه نظر در مورد یک رویداد ارائه می‌شود. این کار به مخاطب اجازه می‌دهد تا خودش قضاوت کند و به یک نتیجه‌گیری شخصی برسد.

  • ابهام‌آمیزی:

 پسامستندها اغلب با پایان‌های باز یا ابهام‌آمیز همراه هستند. این کار باعث می‌شود که مخاطب پس از پایان فیلم به فکر فرو برود و در مورد موضوعات مطرح شده بیشتر تأمل کند.

  • استفاده از فرم‌های تجربی:

 این آثار از فرم‌های بصری و صوتی تجربی، مانند مونتاژ غیرخطی، صداگذاری غیرمتعارف و جلوه‌های ویژه، برای ایجاد یک تجربه سینمایی منحصر به فرد استفاده می‌کنند.

چرا پسامستند اهمیت دارد؟

  • توسعه زبان سینمایی: پسامستندها با شکستن قواعد سنتی مستندسازی، زبان سینمایی را غنی‌تر کرده و به کارگردانان امکان می‌دهند تا روایت‌های پیچیده‌تر و شخصی‌تر را به تصویر بکشند.
  • بازتاب پیچیدگی جهان معاصر: در دنیایی که اطلاعات به سرعت در حال تغییر و تحول است، پسامستندها ابزاری قدرتمند برای بررسی و تحلیل رویدادهای پیچیده و چند وجهی هستند.
  • ایجاد تعامل با مخاطب: این آثار با دعوت مخاطب به مشارکت در فرایند تفسیر، ارتباط عمیق‌تری با او برقرار می‌کنند.

مثال‌هایی از پسامستندها

  • تروپیک آف سند (تروپیک شن) به کارگردانی مایکل وینترباتم: این فیلم ترکیبی از مستند و درام است که در آن کارگردان با استفاده از دوربین‌های مخفی، زندگی روزمره گروهی از جوانان را در یک جزیره یونانی به تصویر می‌کشد.
  • من، دنیای تو (Man on Wire) به کارگردانی جیمز مارش: این فیلم برنده اسکار داستان واقعی فیلیپ پتی را روایت می‌کند که در سال 1974 موفق می‌شود بدون هیچ گونه مجوزی طنابی بین برج‌های دوقلو در نیویورک بکشد و روی آن راه برود.

پسامستندها نشان می‌دهند که مستندسازی دیگر محدود به ثبت صرف واقعیت نیست. این آثار با تلفیق عناصر مختلف سینمایی، به ما اجازه می‌دهند تا به جهان اطراف خود از زوایای جدید و پیچیده‌تری نگاه کنیم و در مورد معنا و ماهیت واقعیت به تفکر عمیق‌تری بپردازیم.

یک مثال برجسته از پسامستند: “تروپیک آف سند” (Tropic of Cancer)

. برای تحقیق بیشتر «پسامستند» و تأثیر آن در سینمای مستند، می‌توانید به منابع زیر مراجعه کنید:

  1. مقاله‌ای در سایت University for the Creative Arts به بررسی مستندهای تعاملی و نقش آن‌ها در خلق روایت‌های چندلایه می‌پردازد. در اینجا، مثال‌هایی از فیلم‌هایی مانند Waltz with Bashir و Chicago 10: Speak Your Peace آورده شده که چگونه از ترکیب تصاویر زنده و انیمیشن برای خلق «روایات پسامستند» بهره می‌برند و مرزهای میان واقعیت و تخیل را بررسی می‌کنند. برای مطالعه بیشتر به این لینک مراجعه کنید

University for the Creative Arts – UCA

در مقاله‌ای از Duke University Press مفهوم «پسامستند» به عنوان بخشی از تحولات ژانر مستند بررسی شده است. این مقاله، استفاده از روایت‌های چندرسانه‌ای و رویکردهای نوین تکنولوژیک را در مستندسازی مدرن تحلیل می‌کند. مطالعه کامل مقاله از طریق این لینک ممکن است

Duke University Press

این مقالات می‌توانند برای افرادی که به دنبال تحلیل عمیق‌تر مستندهای مدرن و مفاهیم فلسفی و فنی مرتبط هستند، مفید باشند.