نوشتهها
تاریخچه سینمای مستند ایران
سینمای ایران، در فیلمهای غیر تخیلی و واقعگرا ریشه دارد و با خلق تصاویری زیبا، به اعتبار جهانی، دست یافته است.در سالهای ۱۳۳۰ نسل جدیدی از فیلمسازان كه به سینمای غیر داستانی، علاقمند شده بودند، در جوار فیلمسازان بخش دولت، به كار پرداختند.
مقدمه یی بر سينمای مستند
از آنجا كه سینمای مستند چه در بیان بصری و چه در ساختارهای مضمونیِ خود همواره در جستوجوی توصیف و نشان دادن حقایق و بازتاب آنها در موقعیتهای متنوع زندگی انسان و طبیعت است،ناگزیر هم فیلمساز و هم مخاطب را بر آن میدارد تا تفسیری روزآمد، روشن، ژرف و جامع از تنوع ارزشها، مناسبات، افراد، شغلها، رویدادها و مشكلات موجود ارایه دهند
اجزای فیلمنامه مستند
ایدهپردازی ذات وجودی فیلمنامه سینمای مستند است. تفاوت ایده با خبر( event ) در گسترش آن است. خبر اشاره به موضوعی دارد که در مکان و زمان مشخصی در جهان واقع رخ داده است. این خبر میتواند مربوط به گذشته باشد، در زمان حال رخ دهد و یا احتمال وقوع آن اعلام شود. در مواردی نیز خبر از گذشته وجود داشته و تا آینده ادامه خواهد داشت.
مستند به استناد وظيفه!
0 دیدگاه
/
تاريخ سينما مستند با تاريخ سينما و پيدايش آن، همزمان است. در واقع نخستين فيلمها توليد شده، در هر سرزمين مستند هستند. داستان سينماي مستند در ايران هم همين جوري آغاز شد و جناب «ابراهيمخان عکاسباشي» اولين مستند ايراني را در مرداد ماه ۱۲۷۹، در روز «جشنگل» در زمان حکومت مظفرالدين شاه ساخت.
واقعیتهای شخصی و اجتماعی در فرم مستند
/
در سالهای اخیر شاهد ظهور مجدد مستند در میان اقلیتهای فرهنگی هستیم…