داستان‌سرایی تصویری 

مسئله اعتماد است 

چشم‌ها ابتدایی‌ترین عنصر تصویری هستند که در ساخت داستان باید به آن‌ها توجه کرد. به ویژه به چشمان شخصیت اصلی دقت کنید. همه ما به طور غریزی به چشمان افراد نگاه می‌کنیم. این کار از زمانی آغاز می‌شود که نوزادان به چشمان مادرشان نگاه می‌کنند و در تمام عمر ادامه می‌یابد. ما با نگاه کردن به چشمان دیگران، اطلاعاتی درباره آن‌ها به دست می‌آوریم. در ساخت یک داستان تصویری، چشم‌ها حیاتی هستند. همیشه فوکوس را روی چشمان سوژه‌های خود بررسی کنید. در بیشتر صحنه‌ها، مخاطب باید چشمان شخصیت اصلی را ببیند. چشمان در سایه برای شرور مناسب است، اما نه برای قهرمان، مگر اینکه بخواهید یک افشای دراماتیک انجام دهید، مانند معرفی ایندیانا جونز در فیلم‌های این مجموعه. برای روشن کردن چشمان سوژه‌های خود از نورهای کوچک روی چشم استفاده کنید. 

موقعیت لنز نسبت به چشمان سوژه مهم است. دوربین، چشم‌های مخاطب است. بیننده باید در همان سطح چشم یا نزدیک به آن باشد تا اعتماد ایجاد شود. اخبار شبانه را تماشا کنید؛ متوجه می‌شوید که گویندگان همیشه در سطح چشم هستند. در روزهای اولیه تلویزیون، کشف شد که مخاطب باید به گوینده اخبار اعتماد کند. اگر فردی بالاتر از سطح دوربین باشد، در واقع به مخاطب از بالا نگاه می‌کند. شما هرگز نمی‌خواهید قهرمان داستان به مخاطب از بالا نگاه کند. این برای شرور داستان مناسب است. باز هم به جنگ ستارگان فکر کنید. دارث ویدر با بازی دیو پروز (با قد ۲ متر) همیشه به دوربین از بالا نگاه می‌کرد. 

نورپردازی چشمان شخصیت‌ها نیز نقش بزرگی در داستان تصویری دارد. گفته می‌شود که فرانسیس فورد کاپولا عمداً چشمان شخصیت اصلی پدرخوانده، دان ویتو کورلئونه، را نورپردازی نکرد. کاپولا آن‌ها را در سایه نگه داشت تا او را ترسناک‌تر نشان دهد. 

 به هم زدن اوضاع 

پس از معرفی شخصیت‌ها و ایجاد اعتماد، باید به قلب داستان برسیم: تعارض. در داستان‌سرایی تصویری، این بخش ممکن است چالش‌برانگیز باشد و نیاز به برنامه‌ریزی دارد. اگر هدف شما روایت بخشی از داستان بدون دیالوگ است، زوایا نقش مهمی ایفا می‌کنند. همان‌طور که نگاه کردن شرور به پایین دوربین، حال‌وهوای خاصی ایجاد می‌کند، رابطه سوژه با یک شخص یا شیء نیز ایده‌ها و احساسات را منتقل می‌کند. یک صحنه رایج، نشان دادن شخصیت اصلی است که به چیزی نگاه می‌کند، سپس دوربین عقب می‌رود و بالا می‌آید تا آنچه را که او می‌بیند، نشان دهد. این صحنه یک تعارض را نمایش می‌دهد. تصاویر مانعی را نشان می‌دهند که باید بر آن غلبه شود. 

زاویه مهم دیگر در داستان‌سرایی، نمای واکنش است. همه ما بیشتر از آنچه فکر می‌کنیم این کار را انجام می‌دهیم. وقتی با دوستی هستیم و کسی به او توهین می‌کند، به طور غریزی به چهره او نگاه می‌کنیم تا واکنشش را ببینیم. 

نمای واکنش به ده‌ها روش استفاده می‌شود: تشویق یا خنده جمعیت، نمای بسته از چشمان خشمگین قهرمان به شرور، اشک‌های مادر عروس و غیره. یک نمای واکنش عالی می‌تواند با نشان دادن احساسات، به داستان شما عمق ببخشد. البته، نورپردازی نیز می‌تواند حال‌وهوای مختلفی ایجاد کند. نورپردازی می‌تواند حال‌وهوای یک صحنه را از پیاده‌روی شاد در پارک به سفری ترسناک و خطرناک در جنگل تغییر دهد. همان صحنه، همان بازیگران، فقط با تغییر نورپردازی از کنتراست کم به کنتراست زیاد. 

 تصویرسازی نما به نما 

اگر تاکنون به این موضوع فکر نکرده‌اید، باید هر نما از داستان خود را برنامه‌ریزی کنید. اگر قصد دارید یک داستان کاملاً بی‌کلام بسازید، باید متفاوت فکر کنید. باید به نماها فکر کنید. وقتی دوربین ضبط می‌کند، به این فکر کنید که هر صحنه چه پیامی در داستان تصویری دارد. داستان‌سرایی تصویری اغلب به شدت به استوری‌بورد وابسته است. استوری‌بورد مجموعه‌ای از طرح‌هاست که هر نما را ترسیم می‌کند. نگران نباشید اگر فکر می‌کنید نمی‌توانید طراحی کنید، فقط باید از نظر تصویری مفهوم داشته باشد. استوری‌بورد، فیلمنامه داستان‌سرایی تصویری شما می‌شود. 

 داستان‌سرایی با موسیقی 

موسیقی نیز هنگامی که داستان را بدون دیالوگ روایت می‌کنید، نقش کلیدی دارد. اگرچه مفهوم موسیقی و حال‌وهوا خود یک رشته مطالعه است، اما موسیقی تأثیر قدرتمندی در افزودن یا کاستن از داستان دارد. 

هنگامی که می‌خواهید پروژه خود را تقویت کنید، به پیام موسیقی خود توجه کنید. یک سفر آخر به کهکشانی دور، دور؛ به این فکر کنید که چگونه می‌توانستید نزدیک بودن دارث ویدر را از طریق مارش امپراتوری دراماتیک تشخیص دهید. اگر این شرور کلاسیک با موسیقی سیرک معرفی می‌شد، قطعاً همین تأثیر را نداشت. 

در انتخاب موسیقی دقت کنید. مطمئن شوید که موسیقی تم درست را منتقل می‌کند. برای مثال، موسیقی قهرمانانه چه صدایی دارد؟ موسیقی برای صحنه تعارض چه می‌کند؟ فیلم مورد علاقه خود را تماشا کنید و به موسیقی آن توجه کنید. می‌توانید چیزهای زیادی از مشاهده یاد بگیرید. 

اگر هدف شما ساخت یک ویدیوی کاملاً بی‌کلام است یا فقط می‌خواهید داستان‌هایی را که قبلاً روایت می‌کنید تقویت کنید، به هنر داستان‌سرایی تصویری توجه کنید. فیلم‌ها و سریال‌ها را با دیدگاه جدیدی تماشا کنید. ببینید که چگونه زوایای مختلف، اطلاعاتی درباره اتفاقات در تعارض ارائه می‌دهند. به نقش تدوین و نورپردازی توجه کنید. به موسیقی اطراف خود بیشتر دقت کنید. از خود بپرسید که چگونه این عناصر حال‌وهوای شما را تغییر می‌دهند و داستان را تقویت می‌کنند.

نویسنده: جف چاوز